Fevronia – Yula

„Yula“ is the first specially composed title from the feather of Dimitrios Pingios for Fevronia. 

Yula tells the story of a simple village girl who is a queen in the eyes of her lover and is idolized by him. 

This anthem combines Greek poetry about Eros in its purest original form with a mystical Tsifteteli slow Balkan rumba beat.

What power does love have, how does Eros ( amorousness) inspire us in the interaction of the loving and the environment in our lives?

You will find the answer in this energy of love, which is electrifying! 

Yula personifies the transforming power of love. The song of Fevronia is a poetic hymn to love and its ability to move mountains. There is a Yula in each and every one of us and if you let yourself be guided by the power of love, you will find love for yourself. 

This is the foundation for the sound and message of Fevronia’s premiere single.

Together with Gert Kapo as keyboarder & producer and Nikolaos Rondelis (mix & mastering) Fevronia and her band & guest soloists (Giorgos Zachariou & Max Klaas) have created a Greek mix of sound that is magically balanced between Orient and Occident.

For the debut album „Amanet“ (release 06.2024) by Gert Kapo, this collaboration has already received numerous positive reviews in the press.

The clarinet as the signature instrument Balkans, spacey beach guitar riffs, sophisticated groove-oriented aesthetics

This track will get EVERYONE dancing and moving their Greek hips -> there’s no question about it!

Του φτιάξανε στα μέτρα του δωμάτιο
και το `βαψαν γαλάζιο να του ανήκει
και αυτός εκεί προστάτευε τους δίσκους του
και πλήρωνε αιώνια το νοικί

Κάθε πρώτη του μηνός η πληρωμή
και δεν ήταν καν το φως μες στην τιμή
κάθε πρώτη του μηνός στα σκοτεινά
ορκιζόταν πως δε θα ’βγαινε ξανά

Αγάπησε τους τοιχους στο δωμάτιο
τους πότισε με δάκρυα κι ιδρώτα
τον έξω κόσμο άφησε στην τύχη του
και κλείδωσε παράθυρα και πόρτα

Κάθε πρώτη του μηνός η πληρωμή
και δεν ήταν καν το φως μες στην τιμή
κάθε πρώτη του μηνός στα σκοτεινά
ορκιζόταν πως δε θα ’βγαινε ξανά

Και μια πρώτη του μηνός
σπάει η οροφή
και τον έστειλε στα σύννεφα καρφί
κι όπως έφευγε κοιτούσε από ψηλά
το δωμάτιο ξενοίκιαστο ξανά

Και σκεφτόταν κάθε πρώτη του μηνός
τι ενοίκιο να θέλει ο ουρανός
Και σκεφτόταν κάθε πρώτη του μηνός
τι ενοίκιο να θέλει ο ουρανός